قدرت نظریه کارشناسی

قدرت نظریه کارشناسی

نظریات کارشناسی ،اعلام نتایج اجرای دستور مرجع قضایی (قرار کارشناسی ) می باشند.

در گذشته کارشناسی را طریقیت دانسته و نه موضوعیت. در حال حاضر در اکثر پرونده های قضایی ،بدون اخذ نظریه کارشناسی ، امکان حصول نتیجه وجود نخواهد داشت و بسیاری از پرونده هایی که آرای صادره بدون اخذ نظریه کارشناسی صادر شده اند در مرحله تجدید نظر،جهت انجام کارشناسی به شعبه مربوطه برگشت داده می شوند.

در روال قانونی ، ابتدا ارجاع کارشناسی به کارشناس بدوی صورت می پذیرد .سپس با سهولت قانونی اعتراض و عدم الزام معترض به اثبات و ارائه دلایل اعتراض، پرونده به هیات کارشناسی سه نفره و در صورت اعتراض مجدد به هیاتهای بالاتر با تعداداعضای فرد ارجاع داده می شود و در نهایت در صورت عدم اعتراض، عدم پذیرش اعتراض توسط مرجع قضایی و یا اقناع قاضی، مراحل صدور رای انجام می شود.

با توجه به تاثیر بلامنازع نظریه های کارشناسی در صدور آرای قضایی ،شناسایی قدرت نظریه کارشناسی از اهمیت بالایی برخوردار است.

در بسیاری از پرونده های قضایی پروسه ختم کارشناسی طولانی و حتی در مواردی یک نظریه بعد از یکسال صادر شده ؟ و در نهایت بخشی از اطاله دادرسی مربوط به کارشناسی است. در بررسی نظریات کارشناسی متعدد موجود در پرونده های قضایی ، تفاوتهای اساسی موجود در این نظریات که بعضاً تا 000ر36 درجه ؟! با یکدیگر اختلاف دارند،مکانیزم تصمیم گیری را برای قاضی با دشواری مواجه می سازد.

اگر چه آسیب شناسی تفاوتهای اساسی موجود در این نظریات،در حوصله این متن نیست،(قبلاً در متن دیگری به آن پرداخته شده است)لیکن این اختلافات موجب کاهش قدرت نظریه /نظریات کارشناسی ، می گردند.
در این ارتباط مواردی از تاثیر اساسی یک نظریه کارشناسی بدوی با وجود نظریات کارشناسی هیاتی دیگر، بر رای نهایی صادره موجود می باشد.لذا اهمیت نظریات کارشناسی بدوی ،از درجه اهمیت بالایی برخوردار می باشند و چنانچه این نظریات با دقت و وسواس حرفه ای و در نظر گرفتن جمیع جهات پرونده و قرار کارشناسی ، تهیه شوند حتی در صورت ارجاع به هیاتهای کارشناسی بالاتر هم از چنان قدرتی برخوردار خواهند بود که نقش بلامنازع و بی بدلیل خویش را به منصه ظهور رساند.

+ نوشته شده در سه شنبه سی ام آبان ۱۴۰۲ ساعت ۲:۹ ق.ظ توسط محمد هادی ححتی  |